கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா – சென்னையில் ஒரு நவீன பூங்கா!


கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா. இந்த பெயர் சமீபகாலமாக சமூகவலைதளங்களில் அதிகம் தேடப்படும் பெயராக மாறியிருக்கிறது. அப்படி என்ன இந்த பூங்காவில் இருக்கிறது? அதைத் தான் இங்கு நாம் பார்க்கப் போகிறோம்.

தோட்டக்கலைத் துறையின் காட்சியகம், 500 மீட்டர் தூரத்துக்கான சிப்லைன், நீர்வீழ்ச்சியின் நடனக் காட்சி, செயற்கை அருவி, பறவைகள் இல்லம், பாரம்பரிய காய்கறி தோட்டம்.

நாம் இதுவரை பார்த்திராத அழகிய வண்ண மலர்கள், செடிகள் அடங்கிய 10 ஆயிரம் சதுரடி பரப்பளவில் அமைந்த கண்ணாடி தோட்டம், சிறார்களுக்கான விளையாட்டு சாதனங்கள்.

12 வயதுக்குட்பட்ட சிறார்கள் மட்டும் ஏறி பார்த்து பரவசமடையும் மர வீடு என பல அம்சங்கள் இந்த பூங்காவில் இடம்பெற்றிருப்பதுதான் இந்த கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா மீது பலரும் ஆர்வம் கொண்டிருப்பதற்கு காரணம்.

வரவேற்கும் கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா கல்வெட்டுகள்


பூங்காவுக்குள் நுழைந்ததும் நம்மை வரவேற்பது மறைந்த முன்னாள் முதல்வர் மு. கருணாநிதியின் உருவம் பொதித்த கல்வெட்டுகள்தான்.

அதைத் தொடர்ந்து நாம் பூங்காவுக்குள் நுழையும்போதே சில்லென்ற உணர்வு நமக்கு வந்துவிடுகிறது.
சிறிதுதூரம் அழகிய நடைபாதையில் நடந்து சென்றதும் நம் கண்ணுக்கு தெரிவது பனிப்பாதை என்ற பெயர் பலகை. 120 மீட்டர் நீளத்தில் அமைக்கப்பட்டிருக்கிற இந்த பாதையில் பனித்துகள்களாய் நீர் பீய்ச்சி அடிக்கப்படுகிறது.

இதற்குள் நாமும் சென்று வர வேண்டும் என்ற உணர்வு சிறியவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, பெரியவர்களுக்கும் வரும்தான்.

ஆர்க்கிட் குடில்

அதையடுத்து ஆர்க்கிட் குடில் நம்மை வரவேற்கிறது. இதில் ஏராளமான ஆர்க்கிடேசி வகையைச் சேர்ந்த ஒரு மலர் தாவரங்கள் நம் காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

கண்ணாடி பூங்கா

அதைத் தொடர்ந்து கண்ணாடி பூங்கா. இது 10 ஆயிரம் சதுரடியில் இரு தளங்களைக் கொண்டதாக அமைந்திருக்கிறது.

இங்கு இருக்கும் தாவரங்கள் எல்லோமே கண்ணுக்கு விருந்தாக அமையும் என்பதில் சந்தேகமில்லை. அப்படி தேடித்தேடி பிடித்து இந்த தோட்டத்தை அலங்கரித்திருக்கிறார்கள். இந்த மாளிகை குளிர்சாதன வசதியுடையதாக இருக்கிறது.

அடுத்து வருவது பறவைகள் இல்லம். இதற்குள் செல்வதற்கு தனிக் கட்டணம் செலுத்த வேண்டும். பறவைகள் இல்லத்தில் குருவி இனங்கள், கிளிகள், பஞ்சவர்ணக் கிளி உள்ளிட்டவை இயற்கையான சூழலில் வளர்கின்றன.

பார்வையாளர்கள் இவற்றுக்கு வழங்குவதற்கான தானியங்கள் வழங்கப்படுகின்றன. அவற்றை நாம் பறவைகளுக்கு இட்டு மகிழலாம்.

ஒருசில பறவைகள் உரிமையோடு பார்வையாளர்களின் கைகளில் அமர்ந்து தானியங்களை கொத்தித் தின்பதும் உண்டு.

பூங்காவில் 23 வளைவுகளைக் கொண்ட அலங்கார பசுமை குகை இருக்கிறது. இவற்றில் நின்று படம் எடுத்துக் கொள்வோர் பெரும்பாலும் இளைஞர்கள்தான்.

இரு பெரிய மரங்களில் அழகிய மர வீடுகள் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இவற்றில் 12 வயதுக்குட்பட்ட சிறார்கள் மட்டுமே ஏறி பார்க்க அனுமதி வழங்கப்படுகிறது.

கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா சென்னையில் எங்கிருக்கிறது?

இந்த பூங்கா சென்னை அண்ணா மேம்பாலத்தில் இருந்து சிறிது தொலைவில் கத்தீட்ரல் சாலையில் 6 ஏக்கர் நிலப்பரப்பில் அமைந்திருக்கிறது.

சுமார் 46 கோடி செலவில் பூங்கா பார்வையாளர்களுக்கான பல்வேறு வசதிகளுடன் கூடிய பூங்காவாக அண்மையில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

இந்த பூங்காவுக்கு வரும் பார்வையாளர்கள் தங்கள் வாகனங்களை நிறுத்த எதிரே உள்ள செம்மொழி பூங்காவில் வசதி செய்யப்பட்டுள்ளது.

கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா அமைந்திருக்கும் தற்போதைய இடம் ஏற்கெனவே அக்ரி ஹார்டிகல்சர் சொசைட்டி என்ற தனியாரிடம் இருந்து வந்தது.

அரசுக்கு சொந்தமான சுமார் 1000 கோடி மதிப்பிலான இந்த இடத்தை தமிழக அரசு மீட்டு தோட்டக்கலை மற்றும் தோட்ட பயிர்கள் துறையிடம் ஒப்படைத்திருக்கிறது.

இணையதளத்தில் முன்பதிவு

இணையதளத்தின் வாயிலாக நுழைவு கட்டணம் குறித்தான தகவல்கள் மற்றும் நுழைவுச் சீட்டினை பெறலாம்.

இணையதள முகவரி https://tnhorticulture.in க்யூஆர் கோடு வழியாகவும் நுழைவுச் சீட்டை பெற வசதி செய்யப்பட்டிருக்கிறது
ஜிப்லைனில் ஏறி சாகச பயணம் செய்வதற்கு கட்டணம் பெரியவர்களுக்கு ரூ.250/- சிறியவர்களுக்கு – ரூ.200/- குழந்தைகள் மடியில் அமர்ந்து செல்ல ரூ.150/-.

பறவையகத்தில் பல்வேறு வெளிநாட்டு பறவைகளை பார்வையிட மற்றும் உணவளித்து மகிழ்ந்திட பெரியவர்களுக்கு ரூ.150/- வசூலிக்கப்படுகிறது. சிறியவர்களுக்கு – ரூ.75/- நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது.

மாலை நேரத்தில் இசை நீருற்றின் கண்கவர் நடனத்தை காண பெரியவர்களுக்கு ரூ.50/- சிறியவர்களுக்கு – ரூ.50/- கட்டணம் செலுத்த வேண்டும்.

கண்ணாடி மாளிகையில் அரிய வகை செடிகளை பார்வையிட பெரியவர்களுக்கு ரூ.50/- சிறியவர்களுக்கு ரூ.40/- செலுத்த வேண்டும்.

குழந்தைகள் விளையாடும் சாதனங்களில் ஒரு விளையாட்டுக்கு ரூ.50/- நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது. புகைப்பட கருவிகளுக்கு (camera) ரூ.100/-, ஒளிப்பதிவு கருவிகளுக்கு (video camera) ரூ.5000/- நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்த நுழைவுக் கட்டணங்கள் மூன்று மணி நேரத்திற்கு மட்டுமே செல்லத்தக்கது.
பூங்காவில் சிற்றுண்டி சாலையும் இருக்கிறது. பார்வையாளர்களுக்கான ஒப்பனை அறையும் உள்ளது.

குடந்தை ஐராவதீஸ்வரர் கோயில் கலை பொக்கிஷம்

தஞ்சை பெரிய கோயில் – மறைக்கப்பட்ட உண்மைகள்

கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா நேரம் என்ன?

பூங்கா நாள்தோறும் காலை 10 முதல் 8 மணி வரை பார்வை நேரமாக இருக்கிறது.

கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா அமைந்திருக்கும் இடம்

இப்பூங்கா சென்னை அண்ணா சாலையில் இருந்து சிறிது தொலைவில் கத்தீட்ரல் சாலையில் அமைந்திருக்கிறது. எதிரில் செம்மொழி பூங்கா அமைந்துள்ளது.

கலைஞர் நூற்றாண்டு பூங்கா டிக்கெட் புக்கிங் செய்வது எப்படி?

பூங்காவுக்கான நுழைவு கட்டணம் மற்றும் பிற கட்டணங்களை ஆன்லைனில் சென்று செலுத்த முடியும். இதனுடைய இணையதள முகவரி KCP-TN Horticulture – https://tnhorticulture.in

பூங்காவை எந்த நேரத்தில் பார்வையிடலாம்?

பூங்காவில் இசை நீரூற்று காட்சியை காண விரும்புபவர்கள் மாலை 4 மணியளவில் செல்வது நல்லது. பூங்காவை சுற்றி பார்த்து விட்டு இசை நீரூற்று காட்சியை காண்பதற்கான நேரம் சரியாக இருக்கும்.

பூங்காவை இரவு 8 மணிக்கு பார்வையிட செல்ல முடியுமா?

பூங்காவுக்குள் 8 மணிக்கு மேல் அனுமதிப்பதில்லை. ஆனால் இரவு 8 மணிக்கு செல்பவர்கள் அனைத்து பொழுதுபோக்கு அம்சங்களையும் பார்க்க நேரம் கிடைக்காது. அதனால் மாலை 6 மணிக்குள் செல்வதே நல்லது.

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் வரலாறு – பின்னணியும் புரட்டுக் கதைகளும்!

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் என்றதும் நமக்கு ஞாபகத்துக்கு வருவது பிரம்மாண்ட அழகிய வேலைப்பாடுகள் நிறைந்த விமானமும், பரந்தவெளியில் அமைந்த திருக்கோயிலும்தான்.
தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் உள்நாட்டினரை மட்டுமின்றி வெளிநாட்டினரையும் கூட தினந்தோறும் கவர்ந்து இழுத்து வருகிறது. இதற்கு காரணம் இதனுடைய புராதனமும், அழகிய நேர்த்தியான கட்டுமான அமைப்பும்தான்.

உள்ளடக்கம்

மறைக்கப்பட்ட ராஜராஜன் வரலாறு

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் ராஜராஜ சோழனால் கட்டப்பட்டது என்று பள்ளிச் சிறுவர்கள் கூட இன்றைக்கு சொல்லும் அளவுக்கு மாறியிருந்தாலும், 150 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரை இக்கோயிலை கட்டியது ராஜராஜன் என்பது யாருக்கும் தெரியாது.
18-ஆம் நூற்றாண்டு வரை தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலை கட்டியது கிருமிகண்ட சோழன், காடுவெட்டி சோழன் என்ற பெயர்களே சொல்லப்பட்டு வந்தன. அதுவரை இக்கோயிலை கட்டியது ராஜராஜன் என்று தெரியாமல் போனதோடு, சில புத்தகங்கள் தவறாகவும் அப்போது ஆவணப்பட்டன.
தஞ்சையை ஆண்ட கரிகாலன் தீரா நோயால் தவித்ததாகவும், இந்தப் பெரிய கோயிலைக் கட்டி இங்குள்ள சிவகங்கைத் தீர்த்தத்தில் மூழ்கியெழுந்ததால் நோய் தீர்ந்ததென்றும், ‘பிரகதீஸ்வர மகாத்மியம்’ என்ற நூலில் தகவல் இடம் பெற்றது. ‘கிருமி கண்ட சோழன்’ என்ற கரிகாலனின் பட்டப் பெயரை இதற்கு ஆதாரமாகச் சுட்டிக்காட்டியது அந்த நூல்.
ஆராய்ச்சியாளர் ஜி.யு.போப், தனது குறிப்பில் ‘காடுவெட்டிச் சோழன் என்பவனால் தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் கட்டப்பட்டது’ என்று எழுதியிருந்தார்.

மீண்டெழுந்த ராஜராஜன் வரலாறு

1886-இல் இந்திய தொல்லியல் துறையின் ஒரு பிரிவாக கல்வெட்டியல் துறை தொடங்கப்பட்டது. ஜெர்மனியைச் சேர்ந்த யூஜின் ஜூலியஸ் தியோடர் ஹுல்ஸ் (Eugen julius theodor Hultizsch) அதன் தலைமை கல்வெட்டு ஆய்வாளராக நியமிக்கப்பட்டார்.
அவர் தென்னிந்தியாவில் கிடைத்த பல்வேறு கல்வெட்டுகளில் காணப்பட்ட எழுத்துக்களை படித்து Epigraphia indica என்ற தொகுப்பு நூலை வெளியிட்டார்.
எபிகிராஃபியா இன்டிகா நூலின் இரண்டாவது தொகுப்பில் தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் என அழைக்கப்படும் பெருவுடையார் கோயிலை கட்டியது ராஜராஜ சோழன் என்பதை கல்வெட்டு ஆதாரங்களுடன் பதிவு செய்தார்.
1892-இல் தென்இந்தியக் கல்வெட்டுகள் என்ற தலைப்பிலான நூலை சென்னை மாகாண தலைமை கல்வெட்டு ஆய்வாளராக இருந்த வலையத்தூர் வெங்கய்யா வெளியிட்டார்.
அதில் தஞ்சை பெருவுடையார் கோயில் கல்வெட்டுகள் குறித்த தெளிவான குறிப்புகள் இடம்பெற்றன. அதன் பிறகுதான் இக்கோயிலை ராஜராஜன் கட்டியதை மக்கள் அறியத் தொடங்கினார்கள்.

நிசும்பசூதனி தேவி கோயில்

கி.பி.850-ஆம் ஆண்டில் விஜயாலயச் சோழன் என்பவன் முத்தரைய மன்னன் ஒருவனை தோற்கடித்து பிற்கால சோழ பேரரசை நிறுவினான். அப்போது தஞ்சாவூர் சோழ நாட்டின் தலைநகராக மாறியது.
சோழ வம்சத்தில், மதுராந்தகன் என்ற உத்தம சோழன் மறைந்த பிறகு, கி.பி.985-ஆம் ஆண்டில் ராஜராஜசோழன் மன்னனாக முடிசூட்டிக் கொண்டான்.
அப்போது, தஞ்சையில் சோழர் காலத்துக்கு முந்தைய தளிக்குளத்து மகாதேவர் கோயில், பிரம்மகுட்டம் கோயில் ஆகியவையும், விஜயாலயச் சோழன் காலத்தில் கட்டப்பட்ட நிசும்பசூனி தேவி கோயில் உள்ளிட்டவையே இருந்தன.
நிசும்பசூதனி தேவி சோழர்களின் வீரதெய்வமாகவும், வெற்றி தெய்வமாகவும் இருந்தாள். அதனால் சோழ மன்னர்கள் இக்கோயிலுக்கு காலையில் சென்று வணங்கிய பிறகே தங்களுடைய பணிகளைத் தொடங்குவதை வழக்கத்தில் வைத்திருந்தார்கள்.
இந்த கோயில் தஞ்சாவூர் எல்லைக்குள் கரந்தைக்கு அருகேயுள்ள பூமால்ராவுத்தன் தெருவில் இன்றைக்கும் இருக்கிறது. இக்கோயில் வடபத்ரகாளியம்மன் என்று தற்போது அழைக்கப்பட்டு வருகிறது.

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் கட்டுவதற்கான காரணம்

ராஜராஜ சோழன் ஆட்சி காலத்தில் சோழ ராஜ்ஜியம் அமைதியை தழுவியது. அவன் இறைத் தொண்டில் அதிக நாட்டம் கொள்ளத் தொடங்கினான். அப்போது அவன் காஞ்சிபுரத்தில் உள்ள ராஜசிம்மப் பல்லவன் கட்டிய கைலாசநாதர் கோயிலுக்கு சென்று வழிபாடு நடத்தியிருக்கிறான்.
அதேபோல் வேறு சில சிவன் கோயில்களுக்கும் சென்றிருக்கிறான். அப்போது தானும் ஒரு பிரம்மாண்ட கோயிலை சோழ நாட்டின் தலைநகராக விளங்கும் தஞ்சை கட்டுவது என தீர்மானித்திருக்கிறான்.
அதனால் அவன் தஞ்சையில் ராஜராஜீச்சரம் என்று அழைக்கப்படும் தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் கட்டும் பணியைத் தொடங்கியிருக்கிறான். இதை குடவாயில் பாலசுப்பிரமணியன் உள்ளிட்ட கல்வெட்டு ஆய்வாளர்கள் தெரிவித்திருக்கிறார்கள்.

கல் எங்கிருந்து எடுத்து வரப்பட்டது?

தஞ்சை பகுதி சமவெளிப் பகுதி. இப்பகுதியில் பாறைகளே இல்லாத நிலையில், அருகில் இருந்து பாறைகளை எடுத்து வர திட்டமிட்டிருக்கிறான்.
தஞ்சையில் இருந்து 75 கி.மீட்டர் தொலைவில் உள்ள புதுக்கோட்டை மாவட்டம், குன்றாண்டார்கோயில் பகுதியில் காணப்பட்ட குன்றுகளில் இருந்த ஒருவகை கற்களை கோயில் கட்ட தேர்வு செய்திருக்கிறான்.
அதைத் தொடர்ந்து அந்த கற்களை வெட்டி எடுத்து தஞ்சைக்கு கொண்டு வந்திருக்கிறான். இதுவும் கல்வெட்டு ஆய்வாளர்களின் ஆய்வுகளில் தெரியவந்திருக்கிறது.
குன்னாண்டார் கோயில் என்று அழைக்கப்படும் குன்றாண்டார் கோயில் பகுதியில் உள்ள பாறைகளில் காணப்படும் கற்களும், தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் கட்ட பயன்படுத்தப்பட்ட கற்களும் ஒரே வகையைச் சேர்ந்தவை என்பதும் தெரியவந்திருப்பதாக குடவாயில் பாலசுப்பிரமணியம் ஒரு பேட்டியில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் வளாகத்தில் ராஜராஜனால் கட்டப்பட்டவை எவை?

ராஜராஜன் சுற்றுச்சுவர் எழுப்பி, பெருவுடையார் கோயிலை நடுவிலும், அதன் வடபக்கத்தில் சண்டீசர் கோயிலை மட்டுமே கட்டியிருக்கிறான். அத்துடன் தற்போது சிதைந்து காணப்படக் கூடிய திருச்சுற்று மாளிகை என அழைக்கப்படும் மதிலுடன் கூடிய மண்டபங்கள் அக்காலத்தில் இரண்டு தளங்களாக கட்டப்பட்டிருக்கலாம் என்றும் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கருதுகிறார்கள்.
உயர்ந்த விமானத்துக்கு கீழே 11 அடி கனமுடைய சுற்றுச் சுவருடன் கருவறை அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதன் நடுவில் 13 அடி உயர பிரம்மாண்ட ராஜராஜேச்வரமுடையார் எனப்படும் லிங்கத் திருமேனி நிறுவப்பட்டிருக்கிறது.
இது 55 அடி சுற்றளவுள்ள வட்ட பீடமும், 6 அடி நீளமுள்ள கோமுகமும் கொண்ட லிங்க திருமேனியாக காட்சி தருகிறது.

உள்கூடாக அமைந்த விமானம்

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் விமானம் சதுரவடிவிலான 30.18 மீட்டர் பரப்பில் அமைந்த உயரமான மேடையின் மீது 216 அடி உயரத்துக்கு எழுப்பப்பட்டிருக்கிறது.
கோயில் கட்டுமானத்தில் ஒரு கல்லுக்கும் மற்றொரு கல்லுக்கும் இடையில் எந்தவிதமான ஒட்டு பொருள்களும் பயன்படுத்தப்படவில்லை. கற்களை மிக நேர்த்தியாக இடைவெளியின்றி அடுக்கி மேலே கற்களின் எடை காரணமாக ஒட்டுமொத்த கட்டுமானமும் நிலைத்து நிற்கும் வகையில் கட்டப்பட்டிருக்கிறது.
கருவறையில் இருந்து அமைந்திருக்கும் விமானம் உள்கூடாக அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. லிங்கத்தின் மேற்பகுதியில் இருந்து உச்சி வரை அமைந்திருக்கும் இதை அறிவுப் பெருவெளி என்று அழைக்கிறார்கள்.
ராஜராஜன் இந்த கட்டுமானத்தை சிதாகாச வழிபாடு முறையில் அமைத்திருப்பதாகவும் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகிறார்கள்.

ஓவியங்கள்

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில் முதல் பிரகாரமான சாந்தாரச் சுற்றில் இறைவனின் இயக்கத்தை அடையாளப்படுத்தும் நடனத்தின் 108 கரணங்களில் 81 கரணங்கள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன.
அதேபோல் கோயில் விமானத்தில் சாந்தாரச் சுற்றில் இரண்டு தளங்களில் பல வண்ண ஓவியங்களை ராஜராஜன் வரையச் செய்திருக்கிறான்.
பிற்காலத்தில் ஏற்பட்ட நாயக்கர் ஆட்சி காலத்தில் இந்த ஓவியங்களை மறைத்து புதிய ஓவியங்கள் வரையப்பட்டிருக்கின்றன. ஆய்வுகளில் இந்த உண்மை தெரியவந்ததை அடுத்து பழைய ஓவியங்கள் மீட்டெடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

முதலில் மூலவர் பின்னரே கட்டுமானம்

கோயில் கருவறையில் பிரம்மாண்ட மூலவர் லிங்கத்தை முதலில் வைத்த பிறகுதான் விமானம் உள்ளிட்ட கட்டுமானங்கள் தொடங்கப்பட்டிருக்கின்றன என்பதையும் கல்வெட்டு ஆய்வாளர்கள் ஆதாரங்களுடன் உறுதிப்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

பொன்கூரை எங்கே?

ராஜராஜ சோழன் காலத்தில் கோயிலின் பிரம்மாண்ட விமானம் முழுவதும் பொன்தகடுகளால் கவசமிடப்பட்டிருந்தது என்பதும் கல்வெட்டு ஆய்வுகளில் இருந்து தெரிய வருகிறது. அதேபோல் கோயிலை பராமரிக்க ராஜராஜன் இன்றைய மதிப்பில் பல பில்லியன் டாலர் மதிப்புக்கு நன்கொடைகளையும் வாரி வழங்கியிருக்கிறான்.
அத்துடன் கோயிலை பராமரிக்கவும், நித்திய பூஜைகள், பாடல்கள், இசை, நடனம் உள்ளிட்ட பல்வேறு அம்சங்களும் இடம்பெறும் வகையில் 700-க்கும் மேற்பட்ட கலைஞர்களையும் அவன் நியமித்திருப்பதும் தெரியவந்திருக்கிறது.
மொத்தத்தில் கோயில், மகுடாகமம் சுட்டிக்காட்டிய விதிகளின்படியே முறையாக கட்டப்பட்டிருக்கிறது என்பதும் தெரிகிறது.
ராஜராஜசோழன் ஆட்சி பொறுப்பேற்று 19 ஆண்டுகள் கழித்து இக்கோயிலை கட்டத் தொடங்கி 6 ஆண்டுகளில் நிறைவேற்றி 1010-ஆம் ஆண்டில் பக்தர்களின் வழிபாட்டுக்கு வந்திருக்கிறது.

காணாமல் போன ராஜராஜன் சிலை

ராஜராஜ சோழன், அவனுடைய பட்டத்து அரசி லோகமாதேவி ஆகியோர் உயிருடன் இருக்கும்போதே செப்புச் சிலைகள் உருவாக்கப்பட்டு, அவை கோயிலில் ஒப்படைக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
இந்த சிலைகள் 20-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் காணாமல் போய் மீண்டும் அவை மீட்டெடுக்கப்பட்டன.

தலையாட்டி பொம்மையும் தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலும்

தஞ்சாவூரில் மட்டுமே விற்பனை செய்யப்படும் தலையாட்டி பொம்மை என்ற மண் பொம்மை ஒரு தொழில்நுட்பமிக்க பொம்மை. அதை எப்படி சாய்த்தாலும் சிறிது ஆடி தன் நிலையை அடைவதுதான் அதன் சிறப்பு
அதேபோன்ற தொழில்நுட்பமே தஞ்சை பெரிய கோயில் விமானக் கட்டுமானப் பணியில் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.
அதனால் மிகப்பெரிய இயற்கை பேரிடர்கள், நில அதிர்வு போன்றவை ஏற்பட்டாலும் நிலைகுலையாது அந்த கட்டுமானம் தன்னை தகவமைத்துக் கொள்ளும் வகையில் இருக்கிறது என்பதையும் ஆராய்ச்சியாளர்கள் கண்டறிந்திருக்கிறார்கள்.
அரிய கலைப்படப்பாக விளங்கும் தஞ்சை பிரகதீசுவரர் கோவிலை உலகப் பாரம்பரியத் தளமாக 1987-இல் யுனெஸ்கோ அறிவித்தது.
இன்றைக்கு ஆண்டுதோறும் பல்லாயிரக்கணக்கான வெளிநாட்டினரை கவரும் ஒரு கலைக் கூடமாக திகழ்கிறது தஞ்சாவூர் பெரிய கோயில்.

அடிக்கடி கேட்கப்படும் கேள்விகளும் பதில்களும்

கோயில் விமானத்தில் இருப்பது 80 டன் எடையுள்ள ஒற்றைக் கல் என்று சொல்வது உண்மையா?

இல்லை. அரைவட்ட வடிவமாக காணப்படும் இது 6 கற்களைக் கொண்டது. ஆரஞ்சி பழச் சுளைகள் போல ஒன்றுடன் ஒன்று இணைத்து உருவாக்கப்பட்டது. இதை கல்வெட்டு ஆராய்ச்சியாளர்கள் தங்களுடைய ஆய்வில் கண்டறிந்திருக்கிறார்கள்.
ஆனால் நீண்டகாலமாக இது ஒற்றை கல் என்று சொல்வதோடு, அது பற்றிய இரண்டு கதைகளும் உலா வருகின்றன.
அழகி என்ற மூதாட்டி வீட்டு வாயிலில் மிகப் பெரிய கல் ஒன்று இருந்ததாகவும், அந்த கல்லின் நிழலில்தான் தான் இருக்க விரும்புவதாக ஈசன், ராஜராஜன் கனவில் வந்து சொன்னதாகவும், அதனால் அந்த மூதாட்டியை ராஜராஜன் சந்தித்து கல்லை பெற்று விமானத்தின் உச்சியில் வைத்தகாவும் சொல்லப்பட்டு வருவது உண்மைக்கு புறம்பான கதை.
அதேபோல் மற்றொரு கதையும் உலா வருகிறது. இடையர்குலத்தைச் சேர்ந்த மூதாட்டி அழகி சிவத்தொண்டு புரிய விரும்பினார். அதனால் அவர் கோயில் கட்டுமானப் பணியில் ஈடுபட்ட சிற்பிகளுக்கு தினமும் தயிர், மோர் ஆகியவற்றை வழங்கி சேவை செய்து வந்திருக்கிறார்.
இதை அறிந்த ராஜராஜன் அந்த மூதாட்டியின் இறைத் தொண்டை பாராட்டி, 80 டன் எடைக் கொண்ட கல்லில் அழகி என்று பெயர் பொறித்து அதை விமானத்தின் உச்சியில் ஏற்றி வைத்தார் என்று சொல்லப்படுவதும் கற்பனைக் கதைதான்.


கோயில் கட்ட பல கி.மீட்டருக்கு சாரம் அமைக்கப்பட்டதா?

216 அடி உயரம் உடைய விமானத்தை கட்டுவதற்காக சாரப்பள்ளம் என்ற ஊரில் இருந்து ஒரே நேர்க்கோட்டில் சாரம் போன்று மண்மேடு அமைக்கப்பட்டதாக ஒரு கதை உலா வருகிறது. இதுவும் தவறு என ஆராய்ச்சியாளர்கள் சொல்கிறார்கள்.
உயரமான இந்த கட்டுமானத்துக்கு எகிப்தில் பிரமீடுகளைக் கட்டுவதற்கு பயன்படுத்தப்பட்ட சுருள் சாய்வு தளப் பாதையே அமைக்கப்பட்டிருக்கலாம். அதைத் தொடர்ந்து அந்த சுருள் சாய்வு தளப் பாதை அகற்றப்பட்டிருக்கிறது. இதனுடைய எச்சம் சமீபத்தில்தான் அழிக்கப்பட்டது என்பதையும் ஆராய்ச்சியாளர்கள் சொல்கிறார்கள்.

கோயில் விமான நிழல் தரையில் விழாது என்று சொல்வது உண்மையா?

இதுவும் உண்மை அல்ல. கோயில் விமானத்தின் கலசம், சிகரம், கீர்த்தி முகம், இடபங்கள், உயர்ந்த கட்டுமானங்கள் ஆகியவற்றின் நிழல் எல்லா காலத்திலும் தெளிவாக நிலத்தில் விழுவதை எல்லோருமே பார்க்கலாம்.

பெருவுடையார் முன் உள்ள நந்தி வளர்ந்து வந்ததா?

பெருவுடையார் முன்பு உள்ள நந்தி தினமும் வளர்ந்து வந்ததாகவும், அதன் தலையில் ஆணி ஒன்றை அடித்து அதன் வளர்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்தியதாகவும் சொல்லி வருவதும் தவறாது என்கிறார்கள் ஆராய்ச்சியாளர்கள்.
தற்போது பெருவுடையார் முன்பு இருக்கும் பிரம்மாண்ட நந்தி ராஜராஜ சோழன் காலத்தில் உருவாக்கப்பட்டது அல்ல. உண்மையில் ராஜராஜ சோழன் காலத்தில் உருவாக்கப்பட்ட நந்தி வராகி கோயில் அருகே திருச்சுற்று மாளிகையில் இருக்கிறது.
தற்போதுள் பிரம்மாண்ட நந்தி பிற்கால மன்னர்களால் கட்டப்பட்டது. இது 13 அடி உயரமும், 16 அடி அகலமும் கொண்ட ஒரே பாறையில் செதுக்கப்பட்டிருக்கிறது. இன்று வரை இந்த நந்தியின் உருவத்தில் எந்த மாற்றமும் ஏற்படவில்லை என்பதும் ஆய்வுகளில் தெரியவந்திருக்கிறது.
இதேபோல் கோள்களின் கதிர்வீச்சுகள் கோயில் மத்தியில் குவிவதாக சொல்வதும் தவறு என்றும் ஆய்வுகளில் தெரியவந்திருக்கிறது.

அம்மன் சந்நிதி எப்போது கட்டப்பட்டது?

13-ஆம் நூற்றாண்டில் பாண்டிய மன்னர்களில் ஒருவர் பெரியநாயகி அம்மன் சந்நிதியையும், தஞ்சை நாயக்க மன்னர் வம்சத்தை தோற்றுவித்த செவ்வப்ப நாயக்கர் என்பவர் சுப்பிரமணியர் சந்நிதியையும் கட்டியிருக்கிறார்கள்.
கோயிலை சுற்றியுள்ள அகழி, கோட்டைச் சுவர்கள், கொத்தளங்கள் நாயக்க மன்னர்கள் காலத்தில் கட்டப்பட்டவை.



தமிழ்த் தாய் வாழ்த்து கடந்து வந்த கடினமானப் பாதை!

எலுமிச்சை சாறு பற்றிய நம்பமுடியாத அதிர்ச்சித் தகவல்





கங்கைகொண்ட சோழபுரம்

தமிழகத்தின் பெருமைமிகு பாரம்பரிய சின்னங்களில் ஒன்று கங்கைகொண்ட சோழபுரம் கோயில். இது சென்னை-கும்பகோணம் நெடுஞ்சாலையின் அருகே ஜெயங்கொண்டம் குறுக்குச் சாலையில் சுமார் 2 கி. மீட்டர் தொலைவில் அமைந்திருக்கிறது.

இக்கோயில் அரியலூர் மாவட்டம், உடையார்பாளையம் வட்ட எல்லைக்குள் வருகிறது.

முதலாம் ராசேந்திர சோழன்

இந்த கோயிலையும், சோழ நாட்டின் தலைநகராக இந்த பகுதியையும் உருவாக்கியவர் முதலாம் ராசேந்திர சோழன்.

கோயிலில் இருந்து சுமார் 4 கி.மீட்டர் தொலைவில் அமைந்திருக்கும் மாளிகைமேடு பகுதியில் சோழ கேரளம் திருமாளிகை என்ற பெயரில் பெரிய அரண்மனை கட்டப்பட்டதாக கல்வெட்டுகள் கூறுகின்றன.

கங்கைகொண்ட சோழபுரம் அகழ்வாராய்ச்சி பணிகள்

அந்த கல்வெட்டுகள் மற்றும் செப்பேடுகளின் அடிப்படையில் தொல்லியல் துறை மாளிகை மேட்டில் கடந்த 2020-22-ஆம் ஆண்டுகளில் அகழ்வாராய்ச்சியை மேற்கொண்டது.

அதில் செங்கல் கட்டுமானங்கள், பல்வேறு வகையான பானை ஓடுகள், செம்பு பொருள்கள், செப்புக் காசுகள், தங்கக் காப்பு போன்ற 1003 பொருள்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டன.

இரண்டாம் கட்ட அகழ்வாராய்ச்சி கடந்த 2022 தொடங்கி நடத்தப்பட்டது. அதில் 1010 பொருள்கள் கிடைத்தன.

பாபநாசம் சிவன் ஆலயத்தில் பழங்கால நெற்களஞ்சியம்

கிடா முட்டு – கல்வெட்டுகளில் பண்டை கால விளையாட்டுக்கான ஆதாரம்

குடந்தை ப. சரவணன்

கிடா முட்டு. இந்த பெயரை சிலர் இப்போதுதான் முதன்முறையாக கேள்விப்படக் கூடும். பண்டைய வீர விளையாட்டுகளில் ஒன்றாக விளங்கிய கிடாய்முட்டு விளையாட்டு தற்போது மெல்ல மறைந்து வருகிறது.

கல்வெட்டுகள் தரும் தகவல்

உலகின் மூத்த மொழிகளுள் ஒன்று தமிழ். ‘கல் தோன்றி மண் தோன்றாக் காலத்தே வாளொடு முன்தோன்றி மூத்தகுடி’ என்று புறப்பொருள் வெண்பா மாலை கூறுகிறது. இதன் மூலம் தமிழின் பழமையை நாம் உணர முடிகிறது.

பண்டைய காலம் முதல் இக்காலம் வரையில் அவர்தம் பண்பாட்டு மரபுகள் இலக்கியங்களிலும், கல்வெட்டுகளிலும், செப்பேடுகளிலும், வாய்மொழி இலக்கியங்களிலும் இடம்பெற்றுள்ளன.
முந்தைய காலத்தில், தமிழர்கள் தாம் வாழ்ந்த நிலப்பகுதிகளை அதன் இயற்கை நிலையை ஒட்டி ‘குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல் பாலை’ என்று பகுத்தனர்.

இந்த நிலங்களில் அவர்கள் வாழ்வு நிறைவாக இருந்தது. ஐவகை நிலமும் ஒவ்வொரு இனச்சமூகத்தை குறிப்பிடுவதாகும். காடும் காடு சார்ந்த பகுதியும் “முல்லை” என அழைக்கப்படுகிறது.

வாழ்வியல் எச்சம்

திருநெல்வேலி மாவட்டத்தை சூழ்ந்துள்ள வனப்பகுதிகளில் ஆயர்பாடிகளை அமைத்து அரசாண்ட குறுநில மன்னர்களான ஆயர்கள், பாண்டிய மன்னர்களால் உயர்குடி மக்கள் என அழைக்கப்பட்டார்கள்.
இவர்களின் தொழில் ‘கால்நடை மேய்த்தல்’. இவர்களை ஆயர், இடையர், கோவலர், ஆய்ச்சியர், பொதுவர், அண்டர் என்ற பெயர்களால் அழைக்கப்பட்டார்கள்.
இவர்களில் எருமைகளை வளர்ப்பவர்கள் ‘கோட்டினத்தார்’, பசுவை வளர்ப்பவர்கள் ‘கோவினத்தார்’ என அழைக்கப்பட்டார்கள்.

ஆடுகளை வளர்ப்பவர்கள் ‘ஆட்டினத்தார்’ என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்கள்.
காலம் காலமாகத் தொடரும் முல்லை நில ‘ஆட்டிடையர்கள்’ வாழ்வியலின் எச்சமானது இன்று வரை தமிழகத்தில் மட்டுமின்றி, உலகளாவிய பல்வேறு இடங்களில் தொடர்ந்து பிரதிபலிக்கிறது.
இவர்களின் வாழ்வியல் தேவைகள் 4 வகையாக இருந்தன. வீரியமான பயிர்களின் விதைகளை தேர்வு செய்ய முளைப்பாரி என்னும் முறை.
வீரியமான காளைகளை ஏறுதழுவல் என்னும் ஜல்லிக்கட்டு மூலம் அறிதல். வீரியமான கோழிகளை தேர்வு செய்ய சண்டைச் சேவல் வளர்ப்பு முறை. வீரியமான ஆடுகளை தேர்வு செய்ய கிடாய் சண்டை.
இவற்றின் மூலம் தரமானவற்றை தேர்வு செய்து அவைகளை பாதுகாத்து வரும் பழக்கத்தை வைத்திருந்தனர். இவர்கள் இயற்கையோடு இணைந்து வாழ்ந்ததைத்தான் வரலாற்று சுவடுகள் நமக்கு சொல்கின்றன.
முல்லை நில மக்களுக்கு மனம் தளர்வுற்ற காலங்களில் மகிழ்ச்சி அளித்து வந்தவை போர் முறை விளையாட்டுகளே.

இந்த போர் முறை வீர விளையாட்டுகள்தான் இவர்களின் வீரச்சிறப்பை மேம்படுத்துவதற்குத் தூண்டுகோலாக அமைந்திருந்தன.
சில மன்னர்கள் போரின்போது கிடா படையையும் ஒருசில போர்களில் பயன்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

கிடா முட்டு

ஜல்லிக்கட்டுக்கு அடுத்தபடியாக தென் தமிழக கிராமங்களில் அதாவது மதுரை மற்றும் அதன் சுற்றுப் பகுதிகளில் நடைபெறும் விழாக்களில் “கிடா முட்டு” விளையாட்டும் ஒன்று. .
இது தகர்ச் சண்டை அல்லது கிடாக்கட்டு என்னும் ஆட்டுக்கிடாய் சண்டை தமிழர்களின் (ஆயர்களின்) வீர விளையாட்டுகளில் ஒன்றாக விளங்குகிறது.
இவ்விளையாட்டில், குறிப்பாக கமுதி, கம்பம், எட்டயபுரத்தைச் சேர்ந்த பொட்டுக் கிடா, கச்சைகட்டி கருப்புக் கிடா, ராமநாதபுரம் கண் கருப்புக் கிடா ஆகிய வகைகள் ஈடுபடுத்தப்படுகின்றன.
போட்டியில் கலந்து கொள்ளும் ஆடுகளை மோதவிடுவார்கள். இதில் அதிகபட்சம் 50 முட்டல்கள் நடக்கும்.

மோதலில் ஈடுபடும் ஆடு பின்வாங்கி ஓடிவிட்டாலோ அல்லது இறந்துவிட்டாலோ தோற்றுவிட்டதாக அறிவிக்கப்படும். இதைத்தான் கிடா முட்டு அல்லது கிடாய் சண்டை என்கிறார்கள்.

கிடாய் முட்டு சிற்பங்கள்

மதுரை மண்டலத்தில் வரலாற்று சிறப்புடைய கிடாய் முட்டு சண்டை நடைபெறும் நிலையில், இது பற்றிய அரிய வகை சிற்பம் தாராசுரத்தில் இருக்கிறது.

தஞ்சையை ஆண்ட சோழ மன்னர்களில் இரண்டாம் ராஜராஜ சோழனின் சிறப்புமிக்க ஆட்சியில் தான், தாராசுரம் ஐராதீஸ்வரர் திருக்கோயில் கலைவடிவத்தோடு உருவானது.
அந்த திருக்கோயில் இன்றைக்கும் பண்டைய தமிழர் பாரம்பரிய விளையாட்டுகளை தாங்கி நிற்கும் கலைநயமிக்க சிற்பங்களோடு நம்மை வரவேற்கிறது.

இக்கோவிலில் உள்ள கலாச்சாரச் சுவடுகள், சிற்பங்கள் மற்றும் கல்வெட்டுகள் வாயிலாக நாம் தமிழர்களின் வாழ்வியலை அறிய முடிகிறது.

தாஜ் மகால்: காதலின் கனவுக் கோட்டை அதிசயம்!

உலக அதிசயங்களில் ஒன்றாக இந்தியாவின் ஆக்ரா நதிக்கரையில் அமைந்துள்ளது தாஜ் மகால். இதை எல்லோரும் காதல் கோட்டை என வர்ணிப்பது உண்டு.

ஷாஜகான் மிகவும் நேசித்த தன் மனைவி மும்தாஜ் அடக்கம் செய்யப்பட்டுள்ள இடம்தான் தாஜ் மகால் என்பது நாம் எல்லோருமே அறிந்த ஒன்று.

ஆனால் அது உண்மையில் மும்தாஜ் பேகத்தின் கனவுக் கோட்டைதான் தாஜ் மகால் என்பது பலரும் அறியாத ஒன்று.

அதேபோல் மும்தாஜ் பேகம் இறந்தபோது, முதலில் புதைக்கப்பட்ட இப்போதைய தாஜ் மகால் இடம் அல்ல. இது பலரும் அறியாத விஷயம்.

தாஜ் மகால் பற்றி ஆதாரங்கள் சொல்லும் உண்மை

ஷாஜகானைப் பற்றியும், அவர் தனது மனைவிக்காக கட்டிய தாஜ்மஹால் பற்றியும் அக்காலக் கட்டத்தில் எழுதப்பட்ட நூல்கள் பலவும் அரிய தகவல்களை தந்துள்ளன.

அந்த நூல்களின் அடிப்படையில் வரலாற்று ஆய்வாளர்களும், அது தொடர்பான தகவல்களை திரட்டுவோரும் தாஜ் மஹால் பற்றி அறிந்துள்ள தகவல்கள் பலவும் நமக்கு ஆச்சரியத்தை ஏற்படுத்தும்.

மேலோட்டமாகவே நம்மில் பெரும்பாலோர் தாஜ்மஹால் பற்றிய அறிந்திருப்போம். அதன் வரலாற்று உண்மைகளும் கூட பல புனைவுகளுடன் வெளிவந்து நம்மை குழப்பத்தில் ஆழ்த்துவதும் உண்டு.

ஷாஜகான் எப்படிப்பட்டவர்

தாஜ்மஹாலை கட்டிய ஷாஜகான் காலத்தில்தான் முகலாய பேரரசின் பெருமைகள் வெளிப்பட்டன. ஷாஜகான் உடல் அளவில் மிகவும் வலுவானவர். சற்று பருமனான தேகம் கொண்டவர். ஆனால் சற்று உயரம் குறைவானவர்.

மிக மென்மையான குணமும், எல்லோரையும் கண்ணியமாக நடத்தக் கூடியவராகவும் அவர் இருந்துள்ளார். அவரது பேச்சும், செயலும் ஒன்றையொன்று சார்ந்ததாகவே இருந்துள்ளது.

அவர் இளவரசராக இருந்தபோது மீசை மட்டுமே வைத்திருந்தார். பிற்காலத்தில் அவர் அரசராக பொறுப்பேற்ற ஏற்ற பிறகே தாடி வளர்க்க முற்பட்டார் என்கிறார்கள் ஆய்வாளர்கள்.

அந்த காலத்தில் முகலாய அரசப் பரம்பரையினர் பலரும் மது அருந்தும் பழக்கமுடையவர்களாகவே இருந்துள்ளனர். ஆனால் அவர்களில் இவர் விதிவிலக்காகவே இருந்துள்ளார்.

தந்தை வற்புறுத்தலுக்காக தனது 24 வயதில் மதுவை சுவைத்தாலும், அதை பழக்கமாக அவர் கொண்டிருக்கவில்லை. எப்போதாவது மது அருந்தும் போக்கை பின்னாளில் முற்றிலும் தவிர்த்துள்ளார்.

இசை ஆர்வம் கொண்ட ஷாஜகான்

அவர் இசையை கேட்பதில் ஆர்வம் கொண்டவர். நடனம் ஆடுவார். கவிதைகளை கேட்டு மகிழ்வார். நன்றாக பாடும் திறன் கொண்ட அவர், சில நேரங்களில் பாடி மகிழ்வார். அவரை மகிழ்விக்க எப்போதும் தயார் நிலையில் நடனக் குழு ஒன்றும் இருந்ததாம்.

அவருக்கு பல மனைவிகள் இருந்தாலும், மும்தாஜ்தான் அவரது ஆலோசகர், அன்புக்கு பாத்திரமானவர். ஷாஜகானின் தனிப்பட்ட வாழ்வை முழுமையாக மும்தாஜ் ஆக்கிரமித்திருந்தார்.

  மும்தாஜும், ஷாஜகான் மீது தீரா காதல் கொண்டவராக இருந்துள்ளார். மும்தாஜ் அழகுப் பதுமையாக மட்டுமின்றி, அரசு நிர்வாகத்தில் சிறந்த ஆலோசனைகளை வழங்கக் கூடியவராக இருந்ததும், ஷாஜகானுக்கு அவர் மீதான ஈர்ப்பு பலமடங்கு இருந்து வந்துள்ளது.

மும்தாஜ் பலகீனமான உடல் நிலையில், தான் இறந்துவிடுவோம் என்பதை உணர்ந்தபோது, ஷாஜகானிடம் ஒரு வாக்குறுதி வேண்டும் என்று கேட்டுள்ளார்.

மும்தாஜுக்கு வாக்குறுதி அளித்த மன்னன்

அந்த வாக்குறுதி, தனக்குப் பிறகு வேறு எந்தப் பெண்ணிடமிருந்தும் குழந்தை பெற்றுக்கொள்வதில்லை என்பதுதான் அந்த வாக்குறுதி.

அத்துடன், நான் இறந்த பிறகு, தான் கனவில் கண்ட ஓர் அழகான தோட்டத்தையுடைய அரண்மனை போன்ற ஒரு கல்லறையை எழுப்ப வேண்டும் என்றும் ஷாஜகானிடம் மும்தாஜ் முறையிட்டுள்ளார்.

மும்தாஜ் தனது பதினான்காவது குழந்தையை நீண்ட நேரப் போராட்டத்துக்கு பிறகு பெற்றெடுத்துள்ளார். அதைத் தொடர்ந்து ஆயிரத்து அறுநூற்று முப்பத்தியோரம் ஆண்டு ஜூன் பதினேழாம் தேதி காலமானார்.

அவர் மறைந்து மூன்னூற்று தொண்ணூறு ஆண்டுகளானாலும், ஷாஜகான், மும்தாஜ் காதல் கதை இன்றைக்கும் இளமையாக வலம் வருவதற்குக் காரணம் மும்தாஜ் கனவில் கண்ட கட்டடம் தாஜ்மஹாலாக உருப்பெற்றதுதான்.

மும்தாஜ் மரணம்

ஷாஜகான் அரசனாக பொறுப்பேற்று 4 ஆண்டுகள் கடந்த நிலையில்தான் அவனது வாழ்வின் பெரும்சோகமாக மும்தாஜின் மரணம் அமைந்தது.

பதவி, புகழின் மீது ஆசை கொண்டவனாக இருந்த ஷாஜகானின் வாழ்வில் மும்தாஜின் மரணம் மிகப் பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது.

காதல் தோல்வியில் இன்றைய தேவதாஸ்களுக்கு ஷாஜகான் ஒரு முன்னோடியாக இருந்துள்ளான். மும்தாஜ் இறந்த பிறகு, அவன் நீண்ட தாடி, நிரைத்த முடியுடன், ஆடை, ஆபரணங்களின் மீதான நாட்டமில்லாதவனாக இருந்துள்ளான்.

வெள்ளை ஆடை

மும்தாஜ் இறந்த புதன்கிழமைதோறும் அவன் வெள்ளை ஆடை உடுத்தி வந்துள்ளான்.

மும்தாஜ் புர்ஹான்பூர் என்ற இடத்தில் இறந்ததை அடுத்து தப்தி நதிக்கரையோரம் உள்ள ஒரு தோட்டத்தில் முதலில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

6 மாதம் கடந்த நிலையில், அந்த இடத்தில் இருந்து உடல் தோண்டி எடுக்கப்பட்டு ஆக்ராவுக்கு கொண்டு வரப்பட்டது.

யமுனை நதிக்கரையில் ஆயிரத்து அறுநூற்று முப்பத்திரெண்டாம் ஆண்டு ஜனவரி எட்டாம் தேதி மும்தாஜ் சடலம் மீண்டும் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

அதன் பிறகுதான் அப்பகுதியில் ஒரு கல்லறையை கட்ட ஷாஜகான் நடவடிக்கை மேற்கொண்டார். அதற்கு ரவுசா இமுனவ்வரா என பெயரிடப்பட்டது. பின்னாளில் அதுவே தாஜ்மஹாலாக பெயர் மாறியது.

3-வது முறையாக மும்தாஜ் உடல் அடக்கம்

ஆக மும்தாஜ் உடல் மூன்றாவது முறையாக அடக்கம் செய்யப்பட்ட இடம்தான் இன்றைய தாஜ்மஹால்.  இந்த கல்லறையைக் கட்டுவதற்கான இடத்தை தேர்வு செய்வதற்கு ஷாஜகான் மிகப் பெரிய முயற்சியை மேற்கொண்டாராம்.

தான் வசிக்கும் ஆக்ரா கோட்டையில் இருந்து சற்று அருகில் அந்த இடம் அமைய வேண்டும். கல்லறை அமையும் இடம் அமைதி தவழும் இடமாக இருக்க வேண்டும்.

நீண்ட தொலைவில் இருந்தும் இக்கட்டடத்தை காணும் வகையிலான இடமாக, குறிப்பாக தனது கோட்டையில் இருந்து அதை பார்க்கும் வகையிலும் இருக்க வேண்டும்.

அந்த இடத்தில் மிகப்பெரிய கட்டடம் எழுப்பும்போதும், அங்கே அமையவிருக்கும் தோட்டத்துக்கு எந்தக் காலத்திலும் தண்ணீர் தட்டுப்பாடு இன்றி இருக்க வேண்டும் என்பதையும் கவனத்தில் கொண்டாராம் ஷாஜகான்.

அவ்வகையில் ஆக்ரா கோட்டையில் இருந்து சுமார் ஒன்றரை கிலோமீட்டர் தொலைவில் யமுனை நதிக்கரையோரம் தாஜ்மஹால் கட்டுவதற்கான இடம் தேர்வானது.

தாஜ்மஹால் அமைந்த இடம்

தாஜ்மஹால், தில்லியில் உள்ள ஹுமாயூன் கல்லறையை மாதிரியாகக்  கொண்டு கட்டப்பட்டதாகும். இக்கட்டடத்துக்காக, 42 ஏக்கர் நிலம் தேர்வு செய்யப்பட்டது.

தேர்வு செய்யப்பட்ட இடம் முதலில் சீர் செய்யப்பட்டதாம். கட்டுமானப் பணி ஆயிரத்து அறுநூற்று முப்பத்திரெண்டு ஜனவரியிலேயே தொடங்கியது.

இக்கட்டடத்துக்கான அஸ்திவாரம் மிக ஆழமாக போடப்பட்டபோது, அருகில் செல்லும் யமுனை நதியின் நீர் உட்புகாமல் இருப்பதற்கான பணிகளும் மேற்கொள்ளப்பட்டதாம்.

யமுனை நதியின் வெள்ளப் பெருக்கு காலங்களில் அந்த வெள்ளம் தாஜ்மஹாலை சேதப்படுத்திவிடக் கூடாது என்பதிலும் மிகுந்த கவனம் செலுத்தப்பட்டதாம்.

முதலில் தொள்ளாயிரத்து எழுபது அடி நீளம், முன்னூற்று அறுபத்திநான்கு அடி அகலம் கொண்ட மேடை போன்ற தளம் அமைக்கப்பட்டது. அதன் மீதே கல்லறைக் கட்டடம் எழுப்பப்பட்டது.

மன்னன் செய்த காரியம்

இந்த கட்டுமானத்துக்கு ஆயிரக்கணக்கான தொழிலாளர்கள் ஈடுபடுத்தப்பட்டார்கள். கட்டடம் கட்டுவதற்காக மூங்கில், மரங்கள், செங்கற்களைக் கொண்ட ஒரு சாரம் அமைக்கப்பட்டது.

பணி முடிந்த பிறகு அந்த சாரத்தை பிரிப்பதற்கு பல மாதங்கள் ஆகும் சூழல் நிலவியதாம். இதனால் அந்த சாரத்தில் உள்ள மரங்களும், செங்கற்களும் தொழிலாளர்களுக்கு சொந்தம் என ஷாஜகான் அறிவித்தாராம்.

இதனால் தொழிலாளர்களே அதை விரைவாக பிரித்து எடுத்துச் சென்றதாக சொல்லப்படுகிறது.

கட்டுமானப் பொருள்கள்

தாஜ்மஹால் கட்டுமானத்துக்கு பயன்படுத்தப்பட்ட பளிங்கு கற்கள் சுமார் 200 கி.மீட்டர் தொலைவில் அமைந்த மக்ரானாவில் இருந்து கொண்டு வரப்பட்டதாம்.

அவற்றை எடுத்து வருவதற்கு 30 மாடுகள் இழுத்து வரக்கூடிய பிரத்யேகமான மாட்டு வண்டிகள் பயன்படுத்தப்பட்டதாம்.

சீன தேசத்தில் இருந்து பச்சைக் கல், ஆப்கானிஸ்தானில் இருந்து நீலக்கல், அரேபியாவில் இருந்து பவழம், அரேபியா, செங்கடல், பர்மா, இலங்கை, எகிப்து போன்ற நாடுகளில் இருந்தும் அரியவகை கற்கள் தாஜ்மஹால் கட்டுமானத்துக்கு கொண்டு வரப்பட்டன.

இந்த கட்டுமானத்துக்கு அன்றைய காலக்கட்டத்தில் ரூ.4 கோடி என்ற மிகப்பெரிய தொகை தொழிலாளர்களின் ஊதியத்துக்காக செலவிடப்பட்டதாம்.

இது அரசு கருவூலம், ஆக்ரா மாகாண வருவாய் கருவூலத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டதாம். அத்துடன் தாஜ்மஹாலின் தொடர் பராமரிப்புக்காக, 30 கிராமங்களின் வருவாய் ஒதுக்கப்பட்டதாம்.

ஆயிரத்து அறுநூற்று ஐம்பத்தியொன்பதாம் ஆண்டில் ஷாஜகானின் மகன்களில் ஒருவரான ஔரங்கசீப், ஷாஜகானை சிறையில் அடைத்தார். அப்போது அவரது விருப்பத்தின்படி, தாஜ்மஹாலை அவர் எப்போதும் பார்க்கக்கூடிய வகையிலான பால்கனியில் அவர் சிறை வைக்கப்பட்டார்.

பால்கனியில் உயிர் துறந்த ஷாஜகான்

6 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர் அதே பால்கனியில் உயிரிழந்தார். அவரது சடலம் சந்தன மர சவப்பெட்டியில் வைக்கப்பட்டு, தாஜ்மஹாலில் மும்தாஜ் கல்லறைக்கு அருகில் அடக்கம் செய்யப்பட்டது.

இவையெல்லாம் ஒருபுறம் இருக்கட்டும். தற்போது உலா வரும் சில கட்டுக்கதைகளில் உண்மை இல்லை என்கிறார்கள் ஆய்வாளர்கள்.

தாஜ்மஹாலை கட்டும்போது சுற்றுச்சுவருக்கு வெளியில் இருந்து பார்த்த மனிதனின் கண் பறிக்கப்பட்டதாக சொல்லவது கட்டுக்கதை. தாஜ்மஹாலை கட்டிய தொழிலாளர்களின் கைகளை வெட்டியதாக கூறப்படுவதும் கட்டுக்கதை என்கிறார்கள் வரலாற்று ஆய்வாளர்கள்.